خورشید در دامِ کاسۀ چینی [یادداشتِ شخصی]

 

با ز.ص وقتی که دنیا و خواستنی است

مهم این است که از امروز به بعد، حضورِ من در کنارِ تو، توهینِ واضح است به وجودِ تو؛ زیرا می‌خواهمت.

خواستن تنها نیست. هرگز. خواستنِ دیگری، جدا از این که خودخواهی است، نفیِ وجودِ دیگری هم هست. این نفی در خسته‌شدن از او و تمایل به تغییردادنش پدیدار می‌شود.

پیش از این دانسته‌ام که خواسته هرگز دقیقاً همان‌چیزی نیست که خواستار می‌خواهد. چه بسیار خواسته‌هایی به‌دست آورده‌ایم که اگر می‌شناختیم و می‌دانستیم از پیش، هرگز نمی‌خواستیم.

تو وقتی خواسته شوی، پس از این که به چیزی بی‌ارزش تبدیل می‌شوی، به دستت که بیاورم و بدانم که آن‌چه می‌خواستم دقیقاً تو نیستی، چه‌قدر سرخورده که می‌شویم.

خواستن معطوف به تسلط و چیرگی است. من نمی‌خواستم و نمی‌خواهم بر تو چیره و مسلط شوم. پیشِ تو بی‌فریب و ساکت بودم .و حالا چرا می‌گویم این‌ها را؟ می‌ترسم از این همه؛ زیرا می‌خواهمت .و تو هم باید بترسی؛ زیرا خودم را می‌خواهم نه تو را. می‌ترسم؛ زیرا گفتنِ می‌خواهمت به تو، اولین دروغ و فریب است ؛و من از این کلمات بیزارم. تو را می‌خواهم تعبیرِ دروغینی است از واقعیتِ خودم را می‌خواهم .و شنیده‌ایم هر دو که هدف وسیله را توجیه می‌کند. هدفِ واقعی که من باشم، هرچه سرِ راهم باشد کنار می‌زنم. تو هم میانِ راهی .و من خودخواه و رفیقِ نیمه‌راه.

می‌ترسانمت از خودم. نزدیک‌تر نیا لطفاً. هرچند خوراکِ لذیذی دستم باشد و حرفِ شیرینی دهنم، شکارچی دام می‌نهد. می‌دانی.

 

30 مرداد 1394