ارزش دادن [اندیشه]

اگر اشیا رو در این مورد درنظر بگیریم صحیحه.البته برداشتم این بود فرد تشنه به دلیل نیازمندیش به آب به اون لیوان آب لبریز به عنوان چیزی ارزشمند مینگرد و چون آب نیاز او را رفع کند,آن آب عاری از ارزش برای آن مرد خواهد شد چرا که لیوان آب به سبب نیاز فرد ارزشمند است.

در وهله ی اول تصور میکردم برای ارزش های انسانی هم همچین وجهی هست به عنوان مثال فردی که به تو به چشم یک انسان با صداقت نگاه میکنه در صورتی که فاقد اون خصوصیت به هر اندازه که تلاش کنه و به درجه ی صداقتت برسه اون ویژگی در درون تو براش از ارزش کمتری برخوردار خواهد شد چون اون فاصله ای که ما بین تو و اون وجود داشته با این ویژگی کاهش پیدا کرده اما در یک دید دیگه انسانی که براش الگو باشی و هر اندازه که حس کنه بهت رسیده از چشمش بیفتی به همون اندازه اون پیشرفتی نکرده که از نظر دیگر ویژگی ها پسرفت هم داشته.

پاسخ:
یک نکتۀ دیگه هم هست.
توی مثالی که پایین زدین؛
آدمی که منُ می شناسه از دور یا نزدیک ،و با تلاشش، فاصلۀ فکری یا عملیِ بینِ من و خودشُ پُر می کنه و به من می رسه، اگه انسانِ آگاهی باشه، می تونه با ایجادِ یه دوستی، باعثِ هم-افزایی بشه؛ چیزی که توی روابطِ انسانی، بسیار نادرـه. اون وقت نه تنها ارزشمندی های منُ از بین نبرده و منُ خالی نکرده به نفعِ خودش، باعثِ افزایشِ اون ارزشمندی ها هم می شه.
[بیت]
شکرِ نعمت، نعمتت افزون کند
کفر، نعمت از کفت بیرون کند

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

لَمَحات

لَمَحات

دمی پیدا و دیگر دم نهان است

طبقه بندی موضوعی

ادبیات

ترجمه

داستان

زندگی

سروده ها

سینما

یادداشت‌های سینمایی

شعر

عرفان

عکس ها

فلسفه

مرگ

نثر داستانی

نقاشی

نقد ادبی

نگاه به اجتماع

یادداشت‌های شخصی

موسیقی

خلاصه آمار

کلمات کلیدی

بایگانی

آخرین مطالب

آخرین نظرات

پیوندها